Mor bir menekşe açıyordu minnacık saksımda …. Kokusu ve rengi beni büyülüyordu adeta. Onunla konuşuyordum. İçimdeki ateşi söndürürdü hani … Samimiydik elbette, en hasından “SAMİMİ” Hira’da
Karanlık bir çağdı. Tıpkı kara yürekli insanların içleri gibi zifiri karanlıktı. Güneş aydınlatmıyordu . Gözler kör, kulaklar sağırlaşmış, diller isyan kokuyordu. Kadınlar ve köleler mal hükmü
Bir cevap yazın