Karanlık bir çağdı. Tıpkı kara yürekli insanların içleri gibi zifiri karanlıktı. Güneş aydınlatmıyordu . Gözler kör, kulaklar sağırlaşmış, diller isyan kokuyordu. Kadınlar ve köleler mal hükmü
Mor bir menekşe açıyordu minnacık saksımda …. Kokusu ve rengi beni büyülüyordu adeta. Onunla konuşuyordum. İçimdeki ateşi söndürürdü hani … Samimiydik elbette, en hasından “SAMİMİ” Hira’da
Bir cevap yazın